Bezpieczna Przystań
 
Strona główna    O Fundacji    Adopcje    Koty miejskie   Porady    Kontakt   
  Dla niezdecydowanych
Dorosły czy kociak?
Niebezpieczne rośliny
Zabezpieczenie okien i balkonów
Przygotowanie domu na przyjęcie kota
Przewożenie zwierząt w samochodzie
Kastracja kotów
Żywienie kota
Zapewnij swojemu kotu rozrywkę
Karmienie kociąt
Co zrobić, żeby nie zgubić kota?
Jak odnaleźć zagubionego kota?

Przygotowanie domu na przyjęcie kota

Jedno przysłowie powiada, że kot żyje dziewięć razy – inne, że ciekawość zabiła kota. Ciekawość otoczenia jest utrwaloną w ciągu ewolucji cechą, która sprawdziła się u dzikich przodków kota zamieszkujących dżunglę. Tam znajomość środowiska była niezbędna do przetrwania, jednak ciekawość nie zanika na terenie domu, gdzie czyhają na nieświadomego kota rozliczne niebezpieczeństwa. Dom może stwarzać ryzyko licznych niebezpiecznych sytuacji. Aby je zmniejszyć, spójrz na otoczenie oczami kota i usuń albo zneutralizuj przedmioty, które mogą rozbudzić ciekawość zwierzęcia, a są dla niego potencjalnie niebezpieczne. W istocie wymaga to działań bardzo podobnych do zabezpieczania małego dziecka, które zaczyna energicznie poruszać się po domu.

Koty, podobnie jak dzieci, próbują brać do pyszczka i jeść dosłownie wszystko, a bawią się czymkolwiek, co daje się poruszać. Motek wełny, sznurek, nić stomatologiczna, gumka, ściągacz, a zwłaszcza igła z nitką – to przedmioty, które po połknięciu powodują poważne, często fatalne w skutkach urazy. Również gryzienie kabla elektrycznego może mieć przykre konsekwencje, podobnie jak zrzucenie na podłogę naczyń kuchennych, często rozgrzanych. Z kolei sznurki od zasłon, żaluzji i lamp stwarzają niebezpieczeństwo zapętlenia się i uduszenia zwierzęcia. Wszelkiego rodzaju sznury i kable nie powinny zwisać luźno i bezładnie, lecz pozostawać możliwie poza zasięgiem kota. Należy przyjąć zasadę, że deska klozetowa ma być zawsze opuszczona. Małe kocięta albo starsze lecz niezbyt sprawne ruchowo osobniki, mogą bowiem wpaść do środka i utopić się.
Przed wyjściem z domu należy zabezpieczyć okna i drzwi, dotyczy to oczywiście kotów, które przebywają tylko w domu. Pojemnik na śmieci – źródło niebezpiecznych odpadków, takich jak kości i puszki o ostrych krawędziach – powinien być szczelnie zamykany na zatrzask. Jeśli kot rozpracuje otwieranie drzwiczek (zdarza się), zastosuj zamknięcia, które zabezpieczą wnętrze szaf, szafek i kredensów. Należy bardzo dokładnie usuwać wszelkie plamy pochodzące z samochodu w garażu i na podjeździe. Benzyna, olej i płyn hamulcowy są toksyczne, a słodkawy zapach substancji zabezpieczającej przed zamarzaniem niestety wabi koty, i to z przykrym skutkiem.

Kot ma tendencję do badania wszystkiego, z czym się styka, i może przecisnąć się nawet przez dość wąską szczelinę. Należy sprawdzić przed użyciem wszelkiego typu rozkładane łóżka – wersalki, sofy, tapczany itd. Torebki plastikowe mogą być dla kotów tak samo niebezpieczne jak dla dzieci. Nie zapomnij o samochodzie. Gdy jest zimno, koty mają zwyczaj wczołgiwać się pod maskę silnika. Nabierz nawyku uderzenia w maskę zanim uruchomisz silnik, by spłoszyć ewentualnego pasażera na gapę.

Pierwsze dni kota w nowym domu

Koty to zwierzęta z nawykami, toteż przeniesienie w nowe otoczenie jest dla nich bardzo stresujące – dotyczy to zwłaszcza osobników dorosłych, choć i dla kociąt przenosiny mogą okazać się silnym przeżyciem. Dla młodego kota wszystko jest nowe, a przeprowadzka stanowi jeszcze jedną nowość, dlatego kocięta adaptują się dość szybko. Podobnie może reagować dorosły kot, który z pełnym zaufaniem często obchodzi mieszkanie dokoła, jakby je znał od dawna. Najczęściej jednak obserwujemy inną reakcję: zszokowane zmianą miejsca zwierzę chowa się pod łóżkiem lub za szafą. Toteż i dla kota, i dla ciebie lepiej będzie, jeśli przeprowadzkę zaplanujesz i przygotujesz się do niej zawczasu.

Bądź gotowy

Przede wszystkim upewnij się, że jesteś w stanie zaspokoić wszystkie podstawowe potrzeby kota. Po pierwsze, zlokalizuj lekarza weterynarii, który przebada ulubieńca wkrótce po przeprowadzce. Znajdź czas, by wcześniej pobuszować w okolicznym sklepie zoologicznym i nabyć pokarm oraz niezbędne wyposażenie. Prawdopodobnie zaskoczy cię różnorodność oferowanych kocich karm, przeznaczonych dla zwierząt w różnym wieku; są one ponadto zróżnicowane pod względem jakości i ceny. Byłoby idealnie, gdyby kot mógł żywić się w ten sam sposób, jak w poprzednim miejscu pobytu. Jeśli jednak zwierzę było kiepsko karmione, warto stopniowo wzbogacić jadłospis. Radą w tej kwestii może służyć weterynarz. Zawsze jednak nowy pokarm wprowadza się początkowo w niewielkiej ilości.

Miska dla kota może być wykonana z plastiku, metalu, ceramiki lub ze szkła. Naczynie plastikowe łatwo ulega zarysowaniu, a tym samym tworzą się miejsca podatne na inwazję bakterii. Na wodę niezbędne jest drugie naczynie, także raczej nie plastikowe. Miskę należy myć po każdym posiłku, a świeża woda powinna być dostępna w każdej chwili. Nie musisz kupować fantazyjnych naczyń dla ulubieńców, dostępnych w sklepach zoologicznych. Lepiej zaoszczędzić czas i kupić np. na wyprzedaży wybrakowaną, lecz nie uszkodzoną miskę porcelanową. Niektóre koty preferują naczynia płytkie, a nawet półmiski, ponieważ wówczas nie muszą ocierać wrażliwymi wibrysami o ścianki naczynia.
Zastanów się też, w którym miejscu umieścić kuwetę, będzie to bowiem miało wpływ na jej wielkość i kształt. Na rynku dostępne są liczne warianty takiego pojemnika, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by był on odkryty. Jeśli przeszkadza ci rozwlekanie po mieszkaniu żwirku przez zapalczywego kopacza, i tym samym nieprzyjemnego zapachu w mieszkaniu, być może kuweta powinna mieć daszek, choć stwarza to pewne komplikacje zdrowotne. Mimo wszystko z kuwety zawsze może wysypać się nieco żwirku, chyba że zastosujemy specjalne wyściółki. Wybór materiału na żwirek może jeszcze bardziej zdezorientować potencjalnego nabywcę. Najlepiej kupić po niewielkim opakowaniu każdego typu i zbadać preferencje kota. Plastikowa wkładka zapewnia łatwiejsze utrzymanie czystości, chociaż niektóre koty dosłownie drą ją na strzępy pazurami w czasie swojego normalnego zachowania przy wypróżnianiu. Uzupełnienie wyposażenia stanowi solidna łopatka.
Kryta kuweta, do której kot może wejść. Daje kotu poczucie bezpieczeństwa i zapobiega rozsypywaniu żwirku.
Istnieją eleganckie kuwety, zaprojektowane tak, by wyglądały jak fragmenty umeblowania. Ten model gwarantuje prywatność, a ponadto kiedy kot wskakuje na górny poziom z zamiarem wyjścia, przylepione do łap grudki spadają z powrotem do kuwety. Nie ma obaw, że żwirek rozniesie się po całym domu.

Innym niezbędnym elementem w domu jest stanowisko do ścierania pazurów. Mając to przygotowane, powinieneś zachęcić zwierzę do używania drapaka od razu po przybyciu do domu. Jeśli poczekasz, aż kot zacznie głęboko rysować meble, wtedy naprowadzenie go na właściwy obiekt będzie kosztowało sporo czasu i zachodu.

Klatkę do transportowania kota możesz pożyczyć od kogoś, ale lepiej zainwestować w jej zakup. Okaże się niezbędna, gdy wypadnie wizyta u weterynarza, a także – wysłana kocykiem może służyć za legowisko. Jeśli kot nawyknie do spania w klatce, lepiej zniesie przenosiny w inne miejsce. Sklepy zoologiczne są obficie zaopatrzone w różnego typu kocie akcesoria.

Zachowaj jednak umiar i rozsądek. Niekoniecznie musisz kupować kotu wiklinowe łóżeczko z haftowaną poduszką. Równie dobrze będzie mu służyć kartonowe pudełko lub plastikowa skrzynka wysłana łatwym do prania ręcznikiem. Także jeśli chodzi o kocie zabawki, ogranicz się początkowo do jednej-dwóch, póki nie poznasz upodobań swojego pupila.

Strategia adaptacyjna

By ułatwić kotu adaptację w nowym domu, jeden z pokojów poświęć na ustronny zakątek, gdzie pupil zamieszka przez pierwszych kilka dni. Takie czasowe odosobnienie jest potrzebne dla kociaka lub kota bojaźliwego, który początkowo będzie musiał przystosować się jedynie do małego obszaru. W izolatce powinny znaleźć się wszystkie niezbędne przedmioty: wygodne legowisko, miski na jedzenie i wodę, kuweta, drapak do ścierania pazurów, kilka zabawek. Ze zrozumiałych względów (kot nie lubi jeść obok miejsca wypróżnienia) pojemnik na odchody postaw w pewnej odległości od misek. W przypadku młodego kota odległość ta winna wynosić co najmniej dwa metry, natomiast dla kociąt w wieku mniej więcej czternastu tygodni 60-90 centymetrów. Gdy dystans będzie zbyt duży kociak może zapomnieć o istnieniu ubikacji albo nie zdąży do niej dobiec. Jeśli nie stać cię na stworzenie izolatki, przynajmniej odseparuj kota od potencjalnie niebezpiecznych miejsc, w których mógłby się schować, takich jak piwnica. Upewnij się, czy w twoim domu kot będzie bezpieczny.

O ile to możliwe, niech kuweta znajduje się stale w jednym, określonym pomieszczeniu. Jeśli zachodzi potrzeba, by ją przesunąć czyń to stopniowo, za każdym razem o 1-2 metry. Idealne miejsce dla kociej wygódki powinno być spokojne, niedostępne dla dzieci i psa. Takim miejscem niekoniecznie jest pralnia, wiele kotów czuje bowiem obawę przed dźwiękiem, który wydaje wirująca pralka. Kiedy kot zaczyna swobodnie poruszać się po domu, powinien zawsze mieć dostęp do swojej ubikacji. Możesz zostawiać drzwi do tego pomieszczenia uchylone lub wyciąć w nich kocie drzwiczki.

Nowy przybysz

Natychmiast zamknij nowo przybyłego kota w izolatce dając mu wodę, lecz nie od razu pokarm. Bez względu na wiek, zwierzę powinno natychmiast rozpoznać kuwetę – ułatwi mu to niewielka powierzchnia, na której będzie przebywał. Następnie zostaw go samego, by oswoił się z nowym otoczeniem. Po kilku godzinach nakarm go – po zaspokojeniu głodu powinien być bardziej zrelaksowany i otwarty na kontakty, zwłaszcza jeśli należy do kotów bojaźliwych, wymagających socjalizacji. Niech kontakt zainicjuje zwierzę. Wyciągnij w jego stronę rękę, dłonią do dołu, pozwól się obwąchać i otrzeć o rękę. Jeśli kot poczuje się dobrze w twojej obecności, wezwij innych domowników pojedynczo, by nie płoszyć zwierzaka. Pozostawiony sam, kociak rozpaczliwie miauczy, zwłaszcza gdy jest to pierwszy okres rozłąki z matką i rodzeństwem. W takim przypadku poświęć dużo czasu na zabawę i często bierz go na ręce, a nawet zastanów się, nad umożliwieniem mu spania na łóżku lub obok niego. Jeśli jesteś poza domem, zapewnij kotu interesujące zabawki. Nawet kartonowe pudełka dostarczą przyjemności, gdy można się będzie w nich chować. Pozostaw włączone cicho radio nastrojone na mówioną stację. Wkrótce kot zainteresuje się tym, co jest po drugiej stronie drzwi. Kiedy już prawidłowo je, nie chowa się i regularnie korzysta z toalety wypuść go z separatki, by zapoznał się z pozostałą częścią domu. Jeśli w domu są małe dzieci, które nie rozumieją specyficznych potrzeb kota, najlepiej w tym czasie położyć je spać albo umożliwić pobyt poza domem. Pewny siebie kot nie będzie miał zahamowań przed zwiedzaniem kolejnych pomieszczeń, ale większość osobników w czasie eksploracji przyjmuje dziwną, nieco skuloną postawę ciała. Zwierzę obwąchuje wszystkie obiekty i często się chowa. Gdy stwierdzi, że nie ma niebezpieczeństw odpręża się. Moment ten następuje po jakimś czasie, bądź cierpliwy. Wymaga tego adaptacja do nowej sytuacji i do ludzkiej rodziny. Poczucie bezpieczeństwa daje kotu stały rozkład dnia, toteż niech wszystkie zabiegi, zabawa i podawanie pokarmu przebiegają o ustalonej porze.

Umacnianie więzi z kotem

Jedną z przyczyn, dla których kot ma opinię sympatycznego stworzenia domowego, jest okazywane przez niego zadowolenie z opieki człowieka. Jego osławiona rezerwa i niezależność wcale nie oznaczają obojętności ani postawy aspołecznej. Przeciwnie, większość kotów czerpie nie lada korzyści z wzajemnych relacji z człowiekiem i staje się od niego zależna. Poza zaspokajaniem podstawowych potrzeb: jedzenia i schronienia, kot potrzebuje czułej zażyłości z właścicielem, który również czyni zadość ludzkiej potrzebie wychowywania.

Kot przychodzi na świat i chowa się zwykle wśród gromadki rodzeństwa, pod troskliwym okiem uważnej matki. Wtula się w ciepłe kłębowisko futerek, ociera się bezustannie o mamę, braci i siostry, by wymieniać informacje zapachowe. Po bliższym poznaniu uzna cię za członka rodziny, może nawet za zastępczą matkę i obdarzy głębokim uczuciem. Nawet dorosły osobnik odprawia dziecinne rytuały: ugniata cię łapami, podobnie jak czynił to w niemowlęctwie z sutkami mamy by pobudzić wypływanie mleka, lub ukojony podrapywaniem za uchem zapada w słodki, rozkoszny sen.

Aby upewnić się, że kocięta, kiedy już otworzą oczy, bezboleśnie oswoją się z twoją obecnością, od czasu do czasu bierz je delikatnie na ręce. Ponieważ jednak bliskość matki jest im nieodzownie potrzebna, powinny zostać w gnieździe do ukończenia co najmniej ośmiu tygodni. Kociak, któremu dasz swobodę, pozwolisz mu dokonywać peregrynacji po własnym ciele i bawić się beztrosko, będzie czuł się bezpieczniej w ludzkim towarzystwie. Ciekawskie maluchy wiedzione instynktem poznawczym, z zapałem penetrują otoczenie, nabierając w ten sposób śmiałości i uczą się radzić sobie z przeciwnościami losu. Ciasne, ciemne, niedostępne ludzkim oczom zakamarki, na przykład schowek za tapczanem albo w kącie półki, stanowią bezpieczne schronienie, gdy młodociany odkrywca napotka na swej drodze nieoczekiwane kłopoty i będzie musiał rejterować. Zabierając kociaki do nowego domu, weź ze sobą skrawek posłania, na którym się chowały. Znajomy przyjazny zapach uspokoi maleństwa w obcym otoczeniu. Z czasem twój zapach będzie ochronnym substytutem matczynej woni. Często relacje z właścicielem stają się tak silne, że kot zaczyna ci matkować. Na przykład znosi ci swoje łupy: schwytanego w ogrodzie ptaka, mysz lub coś, co upolował w domu. Bywa, że kot trąca cię, bezceremonialnie usilnie namawiając, byś zrobił to, co on wyznaczył ci do roboty albo poszedł tam dokąd uznał, że powinieneś się udać. Niektóre koty traktują właścicieli jak dorosłych osobników swojego gatunku, życzliwie ocierając się o nich policzkiem, podobnie jak to czynią, spotkawszy dobrego kumpla z podwórka.

Zabezpieczenie mieszkania

Każdy dom jest pełen niebezpiecznych zasadzek zwłaszcza dla kociaka: od otwartego ognia poprzez trujące rośliny po sprzęt elektryczny i kuchenny.
Mieszkanie dla kota, zwłaszcza młodego, może okazać się pełne pułapek. Koty są z natury bardzo ciekawskie toteż pralka, suszarka, lodówka czy piekarnik nigdy nie powinny być otwarte. Nie należy też zostawiać bez kontroli rozgrzanego żelazka, gotującego się obiadu czy czajnika. Znudzone koty mogą ogryzać rośliny doniczkowe czy kwiaty cięte. Niektóre kwiaty doniczkowe, np. bluszcze, filodendrony, diefenbachia czy poinsecja mogą być trujące (przeczytasz tutaj). Kruche, delikatne bibeloty, jak choćby chińskie wazy, łatwo mogą być stłuczone podczas kocich gonitw. Kominek powinien być zawsze zabezpieczony kratką, nawet gdy się w nim nie pali. Inne niebezpieczeństwa to: chemikalia, detergenty, ostre igły i agrafki oraz plastykowe torby. Otwarte okno, zwłaszcza na piętrze zachęca do wyruszenia na bardzo niebezpieczną wyprawę.

Zabezpieczenia okien i balkonów (przeczytasz tutaj)

Inne niebezpieczeństwa

WC – należy zawsze zamykać klapę do WC. Małe kociaki mogą łatwo wpaść lub wskoczyć do wc i utonąć.
Rozkładane meble – koty lubią wchodzić do wnętrza wersalek, foteli składanych. Dlatego należy być ostrożnym przy rozkładaniu i składaniu mebli, aby niechcący nie przytrzasnąć kota. Grozi to śmiercią (było wiele wypadków śmiertelnych) lub poważnymi obrażeniami. Dotyczy to także siedzień w samochodzie.
Sznurki od żaluzji – ciekawskie kocięta lub dorosłe koty mogą zaplątać się w nie, co grozi uduszeniem lub złamaniem łap, jeśli zaplątany kot szarpie się nie mogąc się wydostać.
Piekarnik, pralka, suszarka automatyczna i zmywarka do naczyń – muszą być zawsze zamknięte, a przed włączeniem należy sprawdzić czy nie ma w środku kota. Kocięta, koty i małe psy uwielbiają wchodzić do ciepłych suszarek do bielizny. Uruchomienie wtedy urządzenia grozi zwierzęciu wielkim niebezpieczeństwem.
Okna uchylne – nie należy zostawiać otwartych okien uchylonych od góry. Koty na pewno będą przez nie przechodzić i mogą zawiesić się głową i skończyć życie nie mając możliwości wydostania się (znane są wypadki śmiertelne).
Nie zabezpieczone okna – koty mogą wyskoczyć lub spaść z pochyłego parapetu. Grozi to obrażeniami lub śmiercią. Nawet jeśli nic im się nie stanie w wyniku upadku, mogą ukryć się w piwnicach lub innych zakamarkach i zaginąć.
Automatyczne drzwi garażu – zwierzak może ulec wypadkowi, gdy zamykają się automatyczne drzwi do garażu.

(źródło: „Twój kot – odkryj w nim tygrysa” seria Wild Discovery, Egmont Polska, Warszawa 2000)

facebook

koty sterylizacja, koty kastracja, sterylizacja koty domowe, sterylizacja kotki, sterylizacja kotki wiek, żywienie kota po sterylizacji, kastracja kota kiedy, kastracja kota wiek, kastracja koty domowe, kastracja koty, kastracja kota cena warszawa, kastracja kota cena, sterylizacja kotki cena, sterylizacja kotki warszawa, sterylizacja kotki cennik, ile kosztuje sterylka, ile kosztuje sterylizacja kotki, ile kosztuje kastracja kota, psy sterylizacja, psy kastracja, sterylizacja psy domowe, sterylizacja suki, sterylizacja suki wiek, żywienie psa po sterylizacji, kastracja psa kiedy, kastracja psa wiek, kastracja psy domowe, kastracja psy, kastracja psa cena warszawa, kastracja psa cena, sterylizacja suki cena, sterylizacja suki warszawa, sterylizacja suki cennik, ile kosztuje sterylka, ile kosztuje sterylizacja suki, ile kosztuje kastracja psa,

Fundacja Ochrony Zwierząt "Bezpieczna Przystań", 01-962 Warszawa, ul. Przytyk 9/20
tel. (22) 835 64 38 | e-mail: annawydra@bezpiecznaprzystan.org.pl
KRS:0000267427 | Bank 15 1020 1026 0000 1602 0114 5549
IBAN: PL15 1020 1026 0000 1602 0114 5549 | SWIFT/BIC: BPKOPLPW